در بازارچه های مرزی، هم تجار ایرانی و هم تجار عراقی را باید از سه جنبه تقسیم بندی کرد :

الف: از نظر سرمایه و توان مالی       

ب: از نظرنوع فعالیت (فعالیت در کالای تخصصی یاعمومی)       

ج: از نظر فعالیت دائمی و فصلی

تجار را از نظر توان مالی  باید به هفت گروه تقسیم بندی کرد:

  1. گروه اول، کسانی که سرمایه آنان از یک میلیون دلار به بالا است.
  2. گروه دوم، کسانی که سرمایه آنها از پانصد هزار تا یک میلیون دلار است.
  3. گروه سوم، کسانی که سرمایه آنها از دویست و پنج هزار تا پانصد هزار دلار است.
  4. گروه چهارم، کسانی که سرمایه آنها از یکصد هزار تا دویست و پنجاه هزار دلار است.
  5. گروه پنجم، کسانی که سرمایه آنها از سی هزار تا یکصد هزار دلار است.
  6. گروه ششم، کسانی که سرمایه آنها زیر سی هزار دلار است، که این گروه بخاطر سرمایه کم اکثراً در کالاهایی که به سرمایه های کوچک نیاز دارد کار می کنند مانند تک بارها و کالاهای متفرقه  ارزان، میوه و تره بار، گچ ساختمانی و سایر کالاهای ارزان قیمت.
  7. گروه هفتم، کسانی هستند که تحت تأثیر انبوه بارهای صادراتی و صف کامیون هایی که وارد بازارچه می شوند و داد و ستدهایی که بین پیله وران ایرانی و عراقی انجام می شود قرار می گیرند و دچار وسوسه می شوند و اقدام به گرفتن کارت پیله وری می­کنند ولی بعلل مختلف از قبیل نداشتن سرمایه کافی و یا نداشتن مشتری عراقی خوب و یا در اثر ناکامیها و ضرر و زیان­های اولیه که ناشی از بی تجربگی در کار تخصصی تجارت است، از بازارچه دور می شوند و گاه پیش می آید که حتی سالی یکبار هم به بازارچه سر نمی زنند.

منبع : کتاب راهنمای تجارت با عراق در اپلیکیشن بازار : 

لینک کتاب در بازار